ستاد یادواره شهدای مسجد اسرار

علي رغم اينکه براساس بند هفتم قطعنامه 598 تعيين ابعاد خسارت هاي وارده و پرداخت غرامت به هيئت کارشناسايي که از سوي دبير کل سازمان ملل متحد انتخاب مي شوند واگذار شده و در اجراي اين بند هيأت کارشناسي در خردادماه و آبان ماه 1370 وارد ايران شدند و پس از تعيين ابعاد خسارت هاي ايران در جنگ تحميلي تحقيق و بررسي هاي به عمل آمده را به صورت دو گزارش به دبير کل سازمان ملل تسليم نمودند. (منصوري، اسماعيل، بررسي حقوقي -سياسي تجاورز رژيم عراق به جمهوري اسلامي ايران، تهران، تابان، ص 185-186) اما متأسفانه به دليل امتناع رژيم بعث عراق از پرداخت خسارت ها و غرامت به جمهوري اسلامي ايران و سهل انگاري و بي توجهي سازمان ملل و شوراي امنيت نسبت به اجراي کامل مفاد قطعنامه ، اين بند از قطعنامه به اجرا در نيامد و غرامتي از سوي عراق به عنوان متجاوز جنگي به ايران پرداخت نشد.
در حقيقت از آن جا که مرجع رسمي اجرايي شدن قطعنامه شوراي امنيت ، خود همين شوراست واعضاي اصلي آن با ايران اسلامي ، دچار چالش هايي بوده و بدين خاطر در پيگيري غرامت ايران از عراق همواره کارشکني مي نمايند از اين رو تا کنون اجراي ماده 7 محقق نشده و ايران نتوانسته است حتي يک دلار از غرامت جنگ 8 ساله را از کشور متجاوز بگيرد؛ اين در حالي است که به دليل حمايت اعضا دائم شوراي امنيت از کويت و اسرائيل ، هر دوي آنها توانستند از محل برنامه نفت در برابر غذا ، غرامت اشغال کويت و موشک پراني هاي عراق به اسرائيل را دريافت کنند.
البته در برخورد دوگانه سازمان ملل و شوراي امنيت با اين دو قضيه جاي شگفتي نيست زيرا در جريان تصويب قطعنامه 598 از ابتداي جنگ تا سال هاي پايان جنگ تعلل و کوتاهي نمود و با گذشت نيست هفت سال از شروع جنگ شوراي امنيت حاضر شد خواسته هاي به حق جمهوري اسلامي ايران را در تعيين متجاوز و پرداخت غرامت را در نظر بگيرد که متأسفانه آن هم به اجرا در نيامد. نکته ديگر اينکه بعد از اشغال عراق نيز همواره دولتمردان جديد عراق به دلايل مختلفي ، خواهان بخشيدن اين غرامت از سوي ايران بوده اند . موضوعي که مسئولين ايران آن را رد نموده اند . بديهي است که نامساعد بودن شرايط براي پرداخت غرامت توسط عراق ، هرگز به معناي آن نيست که اين حق تاريخي ، مشمول مرور زمان شود.
اما موضوع کمک ها براي بازسازي عتبات عاليات که بيشتر مردمي بوده موضوعي است که عنوان « باج دادن » بر آن صحيح نيست و ارتباطي با مساله جنگ يا دولتمردان عراق ندارد . بلکه بيانگر عشق ، علاقه و محبت شيعيان ايران به ائمه اطهار (ع) است که همواره در طول تاريخ فارغ از نوع مناسبات و روابط دو کشور وجود داشته و خواهد داشت . (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبري، كد: 4/100101708)

منبع:http://siasi.porsemani.ir